ماده ۹۴ قانون کار

از اداری ویکی
پرش به ناوبریپرش به جستجو

ماده ۹۴ قانون کار: در مواردی که یک یا چند نفر از کارگران یا کارکنان واحدهای موضوع ماده ۸۵ این قانون امکان وقوع حادثه یا بیماری ناشی از کار را در‌کارگاه یا واحد مربوطه پیش‌بینی نمایند می‌توانند مراتب را به کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار یا مسئول حفاظت فنی و بهداشت کار اطلاع دهند و این‌ امر نیز بایستی توسط فرد مطلع شده در دفتری که به همین منظور نگهداری می‌شود ثبت گردد.

‌تبصره - چنانچه کارفرما یا مسئول واحد، وقوع حادثه یا بیماری ناشی از کار را محقق نداند موظف است در اسرع وقت موضوع را همراه با دلایل و‌ نظرات خود به نزدیکترین اداره کار و امور اجتماعی محل اعلام نماید. اداره کار و امور اجتماعی مذکور موظف است در اسرع وقت توسط بازرسین کار‌به موضوع رسیدگی و اقدام لازم را معمول نماید.

توضیح واژگان

کارگر: شخصی است که در مقابل اتیان عملی، حق‌الزحمه دریافت نموده؛ و میان او و مزد دهنده، رابطه تبعیت برقرار باشد.[۱]

کارفرما: شخصی حقیقی یا حقوقی (اعم از اشخاص حقوق عمومی مثل شهرداری یا اشخاص حقوق خصوصی) که به درخواست او و به حساب او کارگر در مقابل حق السعی کار می کند.[۲]

کارگاه: محلی است که در آن کارگران مزد بگیر به درخواست کارفرما فعالیت می کنند.[۳]

نکات توضیحی، تفسیری دکترین

احتمال وقوع حادثه یا بیماری ناشی از کار ممکن است در نتیجه ضعف و کاستی هایی مربوط به سامانه و بر اثر کارکردن و معیوب شدن آن و یا شرایط نامساعد عوامل داخلی باشد. همچنین میتواند بحث طراحی غلط، نگهداری نادرست، کارکرد بد، بلایای طبیعی یا عوامل دیگر باشد.[۴]

خطر بالقوه شرایطی است که دارای ظرفیت صدمه به افراد و خسارت به تجهیزات و ساختمان ها و از بین بردن مواد یا کاهش قدرت و کارایی در اجرای یک عمل از قبل تعیین شده می باشد و چنانچه یک خطر باقوه وجود داشته باشد امکان عواقب سوء آن نیز وجود دارد.[۵]

مطالعه تطبیقی

در حقوق فرانسه کارگران می توانند محیط کار را در صورت احتمال خطر مهم و قریب الوقوع ترک کنند بی آنکه دغدغه از دست دادن مزد یا تحمل تنبیه های انظباطی را داشته باشند.[۶]

مقالات مرتبط

نظام بازرسی کار در پرتو اسناد بین‌المللی کار و نظام حقوقی ‌ایران

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ ۴. گنج دانش، ۱۳۸۸.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۳۳۹۳۸۰
  2. سیدجلال الدین مدنی. حقوق کار جمهوری اسلامی ایران با انضمام قانون کار، قانون تأمین اجتماعی و قانون بیمه بیکاری). چاپ ۱. پایدار، ۱۳۹۲.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۳۲۸۷۱۱۲
  3. سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد اول). چاپ ۱. سمت، ۱۳۹۱.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۳۴۸۴۷۰۴
  4. احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ ۱. نگاه بینه، ۱۳۹۳.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۴۵۵۲۶۷۶
  5. احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ ۱. نگاه بینه، ۱۳۹۳.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۴۵۵۲۷۷۲
  6. سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد دوم). چاپ ۱. سمت، ۱۳۹۱.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۳۵۳۳۵۶۸