ماده ۱۸ قانون کار

ماده ۱۸ قانون کار: چنانچه توقیف کارگر به سبب شکایت کارفرما باشد و این توقیف در مراجع حل اختلاف منتهی به حکم محکومیت نگردد، مدت آن جزء سابقه خدمت کارگر محسوب می‌شود و کارفرما مکلف است علاوه بر جبران ضرر و زیان وارده که مطابق حکم دادگاه به کارگر می‌پردازد، مزد و مزایای‌وی را نیز پرداخت نماید.

‌تبصره - کارفرما مکلف است تا زمانی که تکلیف کارگر از طرف مراجع مذکور مشخص نشده باشد، برای رفع احتیاجات خانواده وی، حداقل پنجاه درصد از حقوق ماهیانه او را به طور علی‌الحساب به خانواده‌اش پرداخت نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۱۴ قانون کار
• اصل ۳۶ قانون اساسی
• مواد ۱۷۱ الی ۱۸۵ قانون کار

توضیح واژگان

محکوم:محکوم یعنی کسی که به موجب حکم دادگاه صلاحیت دار به تحمل مجازات محکوم شده است و این حکم قطعی و لازم الاجرا گردیده است.

پیشینه

مطابق اصولی از قانون اساسی مانند اصل ۳۶ قانون اساسی، حکم به مجازات و اجرای آن باید تنها از طریق دادگاه صالح و به موجب قانون باشد، اختلافات بین کارگر و کارفرما نیز در صلاحیت دادگاه کیفری دادگستری باشد.

نکات توضیحی، تفسیری دکترین

ماده ۱۸ قانون کار راجع به توقیف کارگر به موجب شکایت کارفرما می باشد که منجر به محکومیت کارگر نباشد در چنین موردی کارفرما موظف است ضمن محاسبه مدت بازداشت کارگر به عنوان سابقه خدمت قابل قبول او،علاوه بر جبران خسارت وارده مزد و مزایا وی را پرداخته و او را به کار بر میگرداند.

نکات توضیحی

با توجه به این که مرجع رسیدگی و اظهار نظر نسبت به وجود و تحقق جرم یا عدم وقوع آن دادگاه کیفری است و اظهار نظر و تصمیم زودرس مرجع حل اختلاف کار، ممکن است در تضاد و ناسازگاری با تصمیم دادگاه کیفری قرار گیرد بنابراین مرجع مزبور باید دعوی مطروحه را تا اتخاذ تصمیم از سوی دادگاه کیفری با صدور قرار اناطه متوقف سازد.

مقالات مرتبط

نقش سوگیری شناختی زیان‌گریزی و نتایج آن در نظام مسئولیت مدنی ایران با تکیه بر نظریه‌ چشم‌انداز