ماده ۸ قانون کار

از اداری ویکی
پرش به ناوبریپرش به جستجو

ماده ۸ قانون کار: شروط مذکور در قرارداد کار یا تغییرات بعدی آن در صورتی نافذ خواهد بود که برای کارگر مزایایی کمتر از امتیازات مقرر در این قانون منظور ننماید.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

شرط: توافقی است که برحسب طبیعت خاص موضوع آن یا تراضی طرفین، در شمار توابع عقدی دیگر در آمده است.[۱]

پیشینه

هدف از ایجاد قانون کار، حمایت از طرف ضعیف قرارداد کار یعنی کارگر است.در قانون کار بیشتر مقررات جنبه امری دارند و جزو نظم عمومی اجتماعی محسوب می شوند.این ماده نیز از ماده هایی است که جنبه امری و حمایتی دارد.کارگر و کارفرما نمیتوانند بر خلاف این ماده با یکدیگر توافق کنند.البته میتوانند مزایای بیشتری برای کارگر در نظر بگیرند اما کمتر از امتیازات مقرر در این قانون نمیتوانند منظور نمایند. برای این قانون ضابطه نوعی در نظر گرفته شده است تا شخصی، چرا که قانونگذار حمایت های خود را بر مبنای ملاحظات عمومی است و دیدگاه شخصی کارگران را که متفاوت می باشد در نظر نگرفته است.[۲]

پیش از قانون فعلی و در ماده ۳۱ قانون کار ۱۳۳۷ نیز این نکته مورد توجه قرار گرفته بود.

فلسفه و مبانی نظری ماده

به دلیل حمایتی بودن مسائل مرتبط با چهار چوب حقوق کار، بیشتر قوانین مرتبط با قانون کار جنبه جهانی دارند.قوانینی مانند حق آزادی در انتخاب شغل برای کارگر از این دسته اند. این ماده برای بخش مهمی از قرارداد کار بیان شده است که این بخش مهم، شروطی هستند که طرفین به تبع عقد اصلی توفق میکنند. این شروط نیز باید جنبه حمایتی داشته باشند چرا که بخشی مهمی از روابط کارگر و کارفرما را تنظیم میکنند.[۳]

نکات توضیحی

در قانون کار از جهت مدت قرارداد، ساعات کار روزانه، وضع تعطیلات، مرخصی ها، میزان حق السعی و غیره پیش بینی هایی شده است کارگر نمی تواند در قرارداد و یا در تغییرات بعدی قرارداد با اراده خود آن امتیازات و حقوق شناخته شده قانونی را از دست بدهد و به چیز هایی کمتر رضایت دهد.[۴]

رویه قضایی

نظریه مشورتی شماره ۷/۷۶۲۱ مورخ ۱۳۸۸/۱۲/۰۸ اداره کل قوه قضاییه:((...با توجه به ماده ۸ قانون کار مصوب ۱۳۶۹ کارگر در صورتی که اجرت المثل محلی که در اختیار او گذاشته شده کمتر از حد مذکور در مقررات قانونی کار باشد استحقاق دریافت مابه التفاوت مبلغ مذکور را با لحاظ افزایش سنواتی و سایر مزایای مقرر در قانون کار دارد.))[۵]

مقالات مرتبط

منابع

  1. امید توکلی کیا. شرط ارتکازی در حقوق اسلامی (ماهیت، مبانی، آثار). چاپ ۱. داد و دانش، ۱۳۹۳.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۶۴۴۶۱۹۲
  2. محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ ۲. میزان، ۱۳۸۸.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۴۱۹۹۵۵۶
  3. محمود براتی نیا. دیدگاه های نو در حقوق کار. چاپ ۱. فکرسازان، ۱۳۸۲.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۲۹۲۵۵۲۴
  4. سیدجلال الدین مدنی. حقوق کار جمهوری اسلامی ایران با انضمام قانون کار، قانون تأمین اجتماعی و قانون بیمه بیکاری). چاپ ۱. پایدار، ۱۳۹۲.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۳۲۸۷۶۱۲
  5. احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ ۱. نگاه بینه، ۱۳۹۳.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۴۴۶۹۳۰۰