ماده ۶۲ قانون کار
ماده ۶۲ قانون کار: روز جمعه، روز تعطیل هفتگی کارگران با استفاده از مزد می‌باشد.
تبصره ۱ - در امور مربوط به خدمات عمومی نظیر آب، برق، اتوبوسرانی و یا در کارگاه‌هایی که حسب نوع یا ضرورت کار و یا توافق طرفین، به‌طور مستمر روز دیگری برای تعطیل تعیین شود همان روز در حکم روز تعطیل هفتگی خواهد بود و به هر حال تعطیل یک روز معین در هفته اجباری‌است.
کارگرانی که به هر عنوان به این ترتیب روزهای جمعه کار می‌کنند، در مقابل عدم استفاده از تعطیل روز جمعه ۴۰% اضافه بر مزد دریافت خواهند کرد.
تبصره ۲ - در صورتی که روزهای کار در هفته کمتر از شش روز باشد، مزد روز تعطیل هفتگی کارگر معادل یک ششم مجموع مزد یا حقوق دریافتی‌وی در روزهای کار در هفته خواهد بود.
تبصره ۳ - کارگاه‌هایی که با انجام ۵ روز کار در هفته و ۴۴ ساعت کار قانونی کارگرانشان از دو روز تعطیل استفاده می‌کنند، مزد هر یک از دو روز‌تعطیل هفتگی برابر با مزد روزانه کارگران خواهد بود.
مواد مرتبط
پیشینه
در ماده ۱۴ قانون کار ۱۳۳۷ در این باب بیان شده بود: «در هر هفته روز جمعه روز تعطیل کارگران با استفاده از مزد می‌باشد. چنانچه با موافقت کارگر روز معین دیگری در هفته به طور مستمر برای تعطیل تعیین شود روز مزبور در حکم تعطیل هفتگی خواهد بود. تبصره - کارگرانی که روز جمعه کار می‌کنند یک روز دیگر از ایام هفته حق تعطیل با استفاده از مزد خواهند داشت. به کارگران غیر نوبتی که روز جمعه را کار می‌کنند در صورتی که روز دیگری در هفته به آنان تعطیل داده شود سی و پنج درصد اضافه پرداخت خواهد شد و هر گاه با موافقت کارگر روز دیگری در هفته تعطیل داده نشود ۱۳۵ درصد اضافه بر مزد روزانه پرداخت خواهد شد». بنابراین مشاهده می‌شود که تبصره‌های ۲ و ۳ قانون فعلی در قانون سابق مصداق نداشتند.
نکات توضیحی، تفسیری دکترین
چنانچه ضرورت اقتضا نماید کارگر با توجه به نوع کار در روز جمعه اشتغال داشته باشد مثل کارگران امور آب، برق و اتوبوس رانی که اجباراً لازم است تعدادی از کارگران مزبور و کارکنان موسسات مزبور روز جمعه فعالیت داشته باشند، باید برای آنان روز دیگری از هفته به عنوان تعطیل و با استفاده از مزد تعیین گردد، ضمن اینکه چنین کارگرانی بواسطه انجام کار در روز جمعه ۴۰ درصد اضافه بر مزد دریافت می نمایند لذا توافق کارگر و کارفرما در جایگزین ننمودن روز تعطیل دیگر به جای جمعه میسرنبوده و معتبر نیست و بهره مند شدن کارگر از یکروز تعطیل اجباری است.[۱]
تعطیل یک روز معین در هفته به عنوان تعطیل هفتگی در همه حال و بدون هیچ استثنایی اجباری بوده و این تعطیل علی الاصول در روز جمعه خواهد بود.[۲]
نکات توضیحی
طبق اصل ۱۷ قانون اساسی تعطیل رسمی هفتگی روز جمعه است. البته اگر به بعد مذهبی تعطیلی هفتگی توجه داشته باشیم اقلیتهای دینی نیز یک روز تعطیلی مربوط به خود (شنبه برای یهودیان و یکشنبه برای مسیحیان)پای بندند. نظر به اینکه اصل سیزدهم قانون اساسی آزادی انجام مراسم دینی اقلیتهای دینی شناخته شده را مورد تأکید قرار داده است می توان استنباط نمود که اقلیتهای مذکور به شرط آن که با نظم عمومی کشور مغایرتی نداشته باشد حق استفاده از تعطیل هفتگی مربوط به خود را همانند کارگران مسلمان دارا باشند.[۳]
منابع
- ↑ غلامرضا موحدیان. حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران). چاپ ۴. فکرسازان، ۱۳۸۹. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۱۷۵۳۶۸۸
- ↑ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ ۱. نگاه بینه، ۱۳۹۳. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۴۵۱۷۳۸۰
- ↑ محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ ۲. میزان، ۱۳۸۸. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۴۲۰۰۲۸۸
