ماده ۷۵ قانون کار
ماده ۷۵ قانون کار: انجام کارهای خطرناک، سخت و زیانآور و نیز حمل بار بیشتر از حد مجاز با دست و بدون استفاده از وسایل مکانیکی، برای کارگران زن ممنوع است. دستورالعمل و تعیین نوع و میزان این قبیل موارد با پیشنهاد شورای عالی کار به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی خواهد رسید.
پیشینه
ماده ۲۰ قانون کار ۱۳۳۷ بیان میداشت: «ارجاع کارهای سخت و زیانآور به کارگران کمتر از هجده سال و زنان ممنوع است».
نکات توضیحی، تفسیری دکترین
طبق این ماده کارهای سخت و زیان آور برای زنان باید بر اساس معیار عرفی مشخص شود و شورای عالی کار صرفاً مصادیق این موارد را تعیین کرده و این کار ها به هیچ زنی نباید سپرد. [۱]
در مبحث چهارم از فصل سوم قانون کار (مواد ۷۵ تا ۷۸) راجع به ممنوعیت بکارگیری زنان در مشاغل سخت و زیان آور، مرخصی دوران بارداری و زایمان مقرراتی ذکر شده است. بدین ترتیب، حق اشتغال زوجه در قانون کار مسلم و مفروغ عنه بوده و این قانون به حقوق زنان کارگر اشاره نموده است.[۲]
نکات توضیحی
در قانون کار جمهوری اسلامی ایران نیز هیچ محدودیتی برای زنان در انعقاد قرارداد کار و نوع کارهای ارجاعی بر مبنا تبعیض بین دو جنس وجود ندارد. تنها محدودیتی که در قانون کار به نفع زنان برقرارشده، ممنوعیت ارجاع کارهای سخت و زیان آور و خطرناک به آنهاست.[۳]
حداکثر وزن مجاز برای حمل بار متعارف با دست و بدون استفاده از ابزار مکانیکی برای کارگر زن حدود بیست کیلو گرم می باشد_حمل بار برای زنان در طول مدت بارداری و هم چنین ده هفته پس از زایمان ممنوع میباشد.[۴]
مطالعات تطبیقی
تردیدی نیست که وضعیت جسمی و فیزیکی زنان، وضع مقررات خاص و اعمال نظارتهای ویژه را اجتناب ناپذیر سازد.این موضوع در اغلب کشور ها به ویژه سیستم حقوقی آنها، مورد توجه واضعان قوانین کار قرار گرفته است که البته چنین بذل توجهی، معلول تحولات عمیق اجتماعی، اقتصادی و صنعتی سنوات اخیر است و به حکایت تاریخ، نوع نگرش به کار زنان، به ویژه در جوامع صنعتی در گذشته و حل تفاوت های چشمگیری پیدا کرده است.[۵]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ ۱. جنگل، ۱۳۹۰. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۴۱۹۲۹۱۲
- ↑ <templatestyles src="Module:Citation/CS1/en/styles.css"></templatestyles>هدایت نیا, فرجالله (۱۳۸۵). "اشتغال زنان و مصلحت خانواده در قانون مدنی". مطالعات راهبردی زنان.
- ↑ فاطمه فهیمی. زن و حقوق مالی (مطالعه تطبیقی در حقوق اسلام، ایران و کنوانسیون رفع تبعیض از زنان با تجدیدنظر و اضافات). چاپ ۱. خرسندی، ۱۳۸۸. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۸۸۷۱۰۰
- ↑ شیرین عبادی. حقوق زن در قوانین ایران. چاپ ۲. گنچ دانش، ۱۳۸۵. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۱۲۷۴۷۱۶
- ↑ فصلنامه پژوهشی علوم انسانی (الهیات و حقوق) شماره ۲ زمستان ۱۳۸۰. دانشگاه علوم اسلامی رضوی، ۱۳۸۰. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۳۱۲۰۱۶