قرار عدم صلاحیت
از اداری ویکی
دادگاه ها برای رسیدگی به پرونده های مطروحه باید دارای صلاحیت ذاتی و محلی باشند. قرار عدم صلاحیت قراری است که دادگاه در صورت نداشتن هر یک از اقسام صلاحیت صادر می کند.[۱][۲][۳]
مواد مرتبط
رویه های قضایی
- صدور قرار عدم صلاحیت از سوی دادگاه به شایستگی دادسرایی که در معیت آن است یا عکس آن و نیز بحث صلاحیت ذاتی موضوعیت ندارد. و چنانچه پرونده در دادسرا مطرح باشد، و مورد باید به صورت مستقیم در دادگاه رسیدگی شود، بدون دخالت دادسرا و صرفا طی دستوری پرونده به دادگاه کیفری ذی صلاح ارسال می شود.[۴]
- نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۲۹۱ مورخ ۱۴۰۲/۰۵/۳۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره درج رقم حق الوکاله در وکالتنامه
- [[نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۳۸۳ مورخ ۱۴۰۲/۰۶/۰۷ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره صلاحیت دادگاه کیفری دو در صورت وجود تکرار یا تعدد جرم در کیفرخواست صادره]]
- نظریه شماره ۷/۱۴۰۲/۶۷ مورخ ۱۴۰۲/۰۲/۲۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ارسال پرونده تصرف عدوانی به دادسرا
- نظریه شماره ۷/۱۴۰۱/۱۱۶۰ مورخ ۱۴۰۲/۰۴/۳۱ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم ارائه دلایل و منضمات به دادخواست
- نظریه شماره ۷/۱۴۰۱/۱۳۳۹ مورخ ۱۴۰۲/۰۵/۱۶ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ورود ثالث و جلب ثالث در مرحله تجدیدنظر
- نظریه شماره ۷/۱۴۰۱/۱۱۷۶ مورخ ۱۴۰۱/۱۱/۳۰ اداره کل حقوقی قوه قضاییه در مورد تاثیر نشانی درج شده در سامانه ثنا در صلاحیت دادگاه
منابع
- ↑ محمود قلعه نوی. قرارهای مدنی (مقررات شکلی، آثار ماهوی با نکاهی بر آیین دادرسی فرانسه). چاپ ۱. فکرسازان، ۱۳۹۲. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۶۶۵۶۲۶۸
- ↑ مشاوره قضایی تلقنی (جلد پنجم). چاپ ۱. قضا، ۱۳۸۴. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: ۶۶۵۶۲۸۰
- ↑ ماده ۲۷ قانون آیین دادرسی مدنی
- ↑ نظریه شماره ۷/۹۹/۱۴۱۹ مورخ ۱۳۹۹/۱۰/۰۹ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره نوع صلاحیت دادگاه در رسیدگی به جرایم تعزیری درجه ۷ و ۸
