ماده ۲ قانون اجرای احکام مدنی

از اداری ویکی

ماده ۲ قانون اجرای احکام مدنی: احکام دادگاه‌های دادگستری وقتی به موقع اجرا گذارده می‌شود که به محکوم‌علیه یا وکیل یا قائم مقام قانونی او ابلاغ شده و محکوم‌له یا نماینده یا قائم مقام قانونی او کتباً این تقاضا را از دادگاه بنماید.

توضیحات هوش مصنوعی

ماده ۲ قانون اجرای احکام مدنی مقرر می‌دارد: «احکام دادگاه‌های دادگستری وقتی به موقع اجرا گذاشته می‌شود که به محکوم‌علیه یا وکیل یا قائم مقام قانونی او ابلاغ شده و محکوم‌له یا نماینده یا قائم مقام قانونی او کتباً این تقاضا را از دادگاه بنماید.»

توضیح:

این ماده دو شرط اصلی برای اجرای احکام دادگاه‌های دادگستری تعیین می‌کند:

1. ابلاغ حکم به محکوم‌علیه: حکم باید به محکوم‌علیه (کسی که حکم علیه او صادر شده) یا وکیل یا قائم مقام قانونی او ابلاغ شود. این ابلاغ به معنای اطلاع‌رسانی رسمی و قانونی به محکوم‌علیه از مفاد حکم است.

2. درخواست کتبی محکوم‌له: محکوم‌له (کسی که به نفع او حکم صادر شده) یا نماینده یا قائم مقام قانونی او باید کتباً از دادگاه تقاضای اجرای حکم را بنماید. به عبارت دیگر، اجرای حکم به طور خودکار انجام نمی‌شود و نیاز به درخواست کتبی از طرف محکوم‌له دارد.

نکات مهم:

اجرای حکم به صورت فوری نیست: با وجود اینکه حکم صادر شده، تا زمانی که این دو شرط محقق نشوند، حکم به اجرا گذاشته نمی‌شود.

اهمیت ابلاغ: ابلاغ صحیح حکم از این جهت اهمیت دارد که محکوم‌علیه از حقوق خود مطلع شود و فرصت اعتراض یا دفاع داشته باشد.

نقش محکوم‌له: محکوم‌له با درخواست کتبی، اجرای حکم را از دادگاه تقاضا می‌کند و این درخواست، روند اجرای حکم را آغاز می‌کند.

مواد مرتبط