ماده ۸۱ قانون مدیریت خدمات کشوری

ماده ۸۱ قانون مدیریت خدمات کشوری: دستگاه‌های اجرائی مکلفند براساس آئین‌نامه ای که با پیشنهاد سازمان به تصویب هیئت وزیران می‌رسد، با استقرار نظام مدیریت عملکرد مشتمل بر ارزیابی عملکرد سازمان، مدیریت و کارمندان، برنامه‌های سنجش و ارزیابی عملکرد و میزان بهره‌وری را در واحدهای خود به مورد اجراء گذاشته و ضمن تهیه گزارش های نوبه ای و منظم، نتایج حاصل را به سازمان گزارش نمایند.

مشاهده ماده قبلی

مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

منظور از ارزیابی عملکرد، فرآیندی است که به وسیله آن اقدامات کارکنان در مدت معین مورد ارزیابی قرار می گیرد، از این طریق باعث انگیزه برای بهبرود عملکرد آنان می شود که این مسئله از علل اصلی انجام این عمل است. شاخص های ارزیابی کارکنان باید ویژگی هایی داشته باشد، از جمله قاابل اعتماد باشد، تفاوت های عملکرد کارکنان تشخیص داده شود، از منظر ارزیابی شوندگان قابل قبول باشد و از شاخص های واقعی مرتبط با شغل استفاده شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

نظام ارزیابی عملکرد تنها نظامی است که با مجموعه نظام های مدیریت منابع انسانی ارتباط مستقیم داشته و یک نظام مستقل در حوزه توسعه سازمانی قلمداد می شود.

نقش بازخوردهی نظام ارزیابی عملکرد به مجموعه نظام های سازمانی مهم ترین ویژگی این نظام است که اگر به درستی صورت گیرد نتیجه طبیعی آن فرآیندهای کارا در جذب و استخدام، تدوین ساختار سازمانی و به طور اقدامات سازنده در اداره است.

ارزیابی عملکرد کارکنان از طرق زیر انجام می گیرد:

۱- ارزیابی سرپرست مستقیم

۲- ارزیابی رئیس به وسیله مرئوس

۳- ارزیابی افراد در یک ردیف کاری از یکدیگر

۴- ارزیابی گروهی

۵- ارزیابی از طریق خوداظهاری

مواد مرتبط

طبق آیین نامه اجرایی مواد ۸۱ و ۸۲ قانون مدیریت خدمات کشوری ،این ماده موظف است برنامه راهبردی خود را در چارچوب تکالیف قانونی و برنامه های عملیاتی سالانه با تعیین اهداف کمی تدوین نماید.

طبق آیین نامه اجرایی، مسئولیت اصلی تدوین و ابلاغ این برنامه ها به عهده بالاترین مقام اجرایی دستگاه بوده و اهداف عملیاتی باید تا پایان آذر ماه هر سال برای اجرا در سال آتی به واحدهای تابعه ابلاغ گردد.