نمایش مبدأ برای ماده ۱ قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان

'''ماده ۱ قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان:''' کلیه افراد ایرانی با تحصیلات فوق دیپلم و بالاتر که پس از تاریخ ۱۳۶۷/۴/۱ از مراکز آموزش عالی گروه پزشکی در داخل و یا خارج ازکشور فارغالتحصیل شده یا میشوند و خدمت آنان از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد نیاز اعلام میگردد، مکلفند حداکثر مدت۲۴ ماه اول پس از فراغت از تحصیل خود را در داخل کشور و در مناطق مورد نیاز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و تشکیلات تابعه آن خدمت نمایند.

تبصره ۱ – مدت خدمت در مقطع کاردانی یکسال میباشد.

تبصره ۲ – مدت فوق برای کمتر از ۲ سال بر حسب محرومیت نقاط به تفصیل آئیننامهای خواهد بود که به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید.

تبصره ۳ – کسانی که خدمت موضوع این قانون را به انجام رسانیده همچنین کسانیکه دارای پروانه دائم پزشکی بوده و یا واجد شرایط دریافت پروانه دائم باشند، با دریافت مدرک تحصیلی جدید مشمول خدمات موضوع این قانون نمیباشند.

تبصره ۴ – پزشکان عمومی ذکور مشمول این قانون و قانون پیامآوران بهداشت موظفند حداقل یک سال خدمات قانونی را در مراکز بهداشتی و درمانی روستاها و بخشهای کشور انجام دهند.

تبصره ۵ – مستخدمین رسمی دولت و کادر ثابت نیروهای مسلح و اعضای هیئت علمی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی و تحقیقاتی خدمت موضوع این قانون را در نقاط مورد نیاز سازمان ذیربط به شرط داشتن واحدهای بهداشتی، درمانی انجام خواهند داد.
* [[ماده ۲ قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان|مشاهده ماده بعدی]]

{{مواد قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان}}
[[رده:قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان]]

== رویه های قضایی ==
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال دستورالعمل مصوب شورای آموزش پزشکی به شماره ۶۵۴۳/۳/۱- ۲۵/۹/۱۳۷۴]]
* [[رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۱۹۱۶ ،کلاسه پرونده: ۹۸۰۲۵۸۹)]]